Znane kobiety z Lipna i okolic o życiu. Męski świat zdominowany przez kobiety

Zobacz wideo: 500 plus. Od lutego 2022 nowy nabór - wnioski tylko online

Polki pierwszy raz udział w głosowaniu wzięły 26 stycznia 1919 roku. Skorzystały z biernego i czynnego prawa wyborczego, które zapewnił im dekret Tymczasowego Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego z 28 listopada 1918 roku. Nocne stanie pod domem Piłsudskiego przez kobiety miało sens. Jest wiele anegdot z tym związanych, jak to Marszałek miał dość wysłuchiwania kobiet, a te niewpuszczone do domu waliły parasolkami w jego okno. Postanowienia Marszałka zostały utrzymane konstytucją marcową.

O równouprawnienie kobiet walczyły nie tylko Polki, ale także kobiety w pozostałych częściach świata. Ruch sufrażystek rósł w siłę i coraz trudniej było go ignorować. Choć polskie sufrażystki domagały się praw wyborczych mniej więcej w tym samym czasie co w wielu innych regionach, to Polki odniosły sukces jako jedne z pierwszych.

W wielu krajach do tej pory kobiety mają prawa jedynie na papierze, a nie są respektowane przez przeciwną płeć. Choć wydaje nam się, że księstwo Liechtenstein czy Szwajcaria są od nas znacznie lepiej rozwinięte, to warto zauważyć, że tam kobiety prawa wyborze osiągnęły kolejno w latach 1984 i 1971.

Wiele osób uważa, szczególnie mężczyzn, że feminizm kończy się na wniesieniu szafy na czwarte piętro i naprawie kranu w kuchni. To jednak tylko słowa, które w dzisiejszym świecie nie mają żadnego znaczenia. Panie świetnie sobie radzą w typowo męskich dziedzinach życia, także w Polsce.

Pierwszymi Polkami zasiadającymi w polskim parlamencie zostały Gabriela Balicka, Jadwiga Dziubińska, Irena Kosmowska, Maria Moczydłowska, Zofia Moraczewska, Anna Piasecka, Zofia Sokolnicka oraz Franciszka Wilczkowiakowa.

Warto zwrócić uwagę, że w samorządach jest coraz więcej pań. Porządku pilnują policjantki, a strażaczki dbają o nasze bezpieczeństwo.

Zapytaliśmy znane panie z naszego regionu, jak sobie radzą w „męskim świecie”.

Joanna Borowiak w Sejmie jest już drugą kadencję.

- Sądzę, że dziś nie można stwierdzić, że polityka jest typowo męską profesją. Jest nas - kobiet - w niej wiele na wszystkich szczeblach samorządu, w Sejmie, Senacie czy Parlamencie Europejskim. Do tego kobiety piastują w tych gremiach wysokie i odpowiedzialne funkcje. Kobiety się ekspertkami w różnych dziedzinach - także tych określanych kiedyś jako typowo męskie - uważa Joanna Borowiak, która pochodzi z Włocławka.

Pani poseł Joanna Borowiak jest również druhną. Choć nie wyjeżdża do akcji, dzielnie wspiera kolegów strażaków z OSP w Krzyżówkach w podejmowanych akcjach. Nie tylko swoją macierzystą jednostkę, ale także wiele innych, również w naszym powiecie.

Zapytaliśmy także poseł Annę Gembicką, jak ona jest odbierana w polityce.

- Według danych Eurostatu Polska ma jeden z najwyższych w Unii Europejskiej odsetek kobiet na stanowiskach kierowniczych (41,8 proc.) - podaje Anna Gembicka, poseł na Sejm. - Warto też powiedzieć, że wśród osób pracujących w Polsce blisko 49 procent kobiet ma wyższe wykształcenie - to więcej niż mężczyźni. Co prawda, istnieją różnice w wynagrodzeniach, ale wynikają one raczej z różnic w rozwoju gospodarczym kraju. Proszę spojrzeć na wskaźnik Gender Gap - np. na wschodzie Polski kobiety zarabiają więcej od mężczyzn. Na pewno jest jeszcze pole do działania - staramy się wspierać kobiety, chociażby w ramach funduszy europejskich czy norweskich, które oferują granty na rozwój biznesu specjalnie dla kobiet.

Zdaniem pani poseł polityka to nie „męski świat”.

- W III RP urząd premiera trzykrotnie pełniły kobiety, w naszym rządzie również wykonują funkcje ministerialne i to w tak ważnych obszarach, jak gospodarowanie funduszami unijnymi, rozwój gospodarczy kraju, czy polityka społeczna i prorodzinna. Jeśli chodzi o ligę światową, to mamy takie przykłady jak Margaret Thatcher, która już za życia stała się legendą. Myślę, że kluczowy tutaj powinien być charakter i ciężka praca, a nie płeć. Wszystko zależy od kompetencji, predyspozycji i zapału. I to powinien być główny wyznacznik.

Dbają o porządek i bezpieczeństwo

- Bardzo dobrze - zapewnia mł. asp. Alina Zembrzuska, główny księgowy w PSP w Lipnie. - Do pracy przyszłam jako pracownik cywilny, przypadek sprawił, że zostałam strażakiem.

W szkole i już w Lipnie brała udział w kilku wyjazdach. - Praca w służbach mundurowych sprawia, że cały czas dbam o swoją sprawność. W końcu też mam testy sprawnościowe. Nie ma różnicy, czy kobieta, czy mężczyzna. Koledzy też nie dają mi odczuć, że jestem inna, bo noszę spódnicę. Jestem bardzo dobrze traktowana. Nie ma docinków. Na moich kolegów nie mogę powiedzieć złego słowa.

Podobnie podkom. Małgorzata Małkińska, rzecznik prasowy KPP w Lipnie.

- Kilkanaście lat temu, kiedy decydowałam o wyborze zawodu, ten podział był zdecydowanie bardziej wyraźny. Na studia nawigacyjne w marynarce nie przyjmowano dziewcząt. Pamięta, bo tam właśnie chciałam pójść - opowiada policjantka.

Kobiety w Policji pracują od 95 lat. W 1925 roku komendant Policji Państwowej podpisał rozporządzenie, które zezwalało na przyjmowanie pań, choć już wcześniej działały specjalne biura z kobiecą obsadą.

- Ja, ze względu na moją pasję, jaką są konie, zamarzyłam sobie kiedyś, że będę jeździć w Policji Konnej i stąd się tu znalazłam - tłumaczy podkom. Małgorzata Małkińska. - Kiedy profesjonalnie podchodzisz do tematu, płeć nie stanowi problemu. Pani redaktor na pewno sama o tym wie. W służbie prewencyjnej czułam się jak równorzędny partner moich kolegów z patrolu i chyba tak też byłam zawsze przez nich postrzegana. Tu nie ma miejsca na zastanawianie się, czy mogę wejść „z dziewczyną” do ciemnej piwnicy i sprawdzić bezpieczeństwo mieszkańców, czy „dziewczyna” na interwencji z agresywnym przestępcą będzie stanowić odpowiednie wsparcie.

Pani podkomisarz Małgorzata Małkińska dodaje: - Oczywiście preferuje się miejsca, gdzie kobiety w policji spełniają szczególnie ważne role właśnie ze względu na płeć. To walka z handlem ludźmi, nielegalną prostytucją trudne sytuacje dotykające kobiet, czy przestępczość nieletnich. Jednak w tych działach równie dobrze sprawdzają się mężczyźni. Tak więc myślę, że w policji jak w życiu - się uzupełniamy. Czasem mamy różne spojrzenia na sprawy, co pozwala na ich wielostronne rozpatrzenie. Czasem potrzebny jest ten „kobiecy pierwiastek”, żeby rozładować napięcie a czasem szybkie i zdecydowane działanie policjanta. I to niezależnie od płci.

Ministra, doktorka, chirurżka, cyklistka?

Zapytaliśmy też nasze rozmówczynie, co myślą o feminatywach.

- Osobiście rażą mnie ostatnio ochoczo tworzone żeńskie formy, tak zwane feminatywy. Według mnie ich autorki (lub autorzy) osiągają zupełnie odwrotny skutek od zamierzonego. Zamiast wyeksponować stawianie na równi roli kobiet i mężczyzn, podkreślają tylko w sztuczny sposób odrębność. Takie określenia brzmią dla mnie dziwacznie i kaleczą piękny język polski - uważa poseł Joanna Borowiak.

Anna Gembicka dodała: - Kwestie poprawności zostawiam Radzie Języka Polskiego. Osobiście uważam, że mamy wiele ważnych tematów rozwojowych, gospodarczych i społecznych, i to na nich powinniśmy się skupiać. W kontekście kobiet i ich praw wolę mówić o dostępności do profilaktyki zdrowotnej, do możliwości rozszerzania kompetencji czy też w ogóle o zwiększaniu możliwości rozwoju i pobudzaniu przedsiębiorczości wśród kobiet, szczególnie na obszarach wiejskich.