Wywiad z Anną Marciniak. Czytajmy, by się wyciszyć i przenieść do innej rzeczywistości

Co doradziłaby Pani rodzicom w tym szczególnym czasie?

Uważam, że warto teraz sięgnąć po książki, które są w domach. Nie namawiam do zakupów online, bo ktoś je musi przecież dostarczyć. Można zabrać się chociażby za uporządkowanie domowej biblioteczki, na co brakowało czasu. To świetna okazja, by rodzice opowiedzieli, jakie książki czytali, gdy sami byli dziećmi. Zachęcam do rodzinnego czytania, które sprawdza się w przypadku młodszych dzieci. Starsze latorośle wolą czytać samodzielnie, by zatopić się w opisywanej historii. Wiele książek ma ponadczasowy charakter. Zachęcam do sięgania po takie, które opisują życie zwierząt i role, jaką odgrywają w naszym życiu. Należą do nich przepiękne powieści Jamesa Olivera Curwooda. To stare książki, które nic nie straciły na swojej aktualności. Mówią o mocy miłości i przyjaźni, także tej między człowiekiem a zwierzęciem. Podejrzewam, że w niejednym domu gdzieś na półce można znaleźć chociażby „Szarą wilczycę”. Wiele stron internetowych proponuje lekturę online. Największy wybór jest wśród lektur szkolnych, ale wystarczy dobrze poszperać w sieci, by wyszukać też coś innego. Jest wiele ofert w ramach akcji „Zostań w domu”. Ja tez zrobiłam porządek w mojej domowej biblioteczce i odkryłam po raz kolejny "Mitologię" Parandowskiego i kryminały Agathy Christie.

Dlaczego książka jest tak ważna w życiu dziecka?

Wszyscy wiemy, że książka rozwija i korzystnie wpływa na rozwój, uaktywnia wyobraźnię i wyrabia cierpliwość. Wzbogaca język, ćwiczy pamięć, zaspokaja ciekawość i uczy myślenia. To jest fakt powszechnie znany. Teraz dzięki czytaniu siedzenie w domu może stać się bardziej znośne. Czasami pomaga też znaleźć wyjście z trudnej sytuacji życiowej, a te zdarzają się w każdym wieku. Wiem, że dzieci czytają i to wbrew pozorom wcale nie tak mało. Książka pozwala im przenieść się w inny świat i przeżyć pasjonujące przygody. Takie oderwanie od codzienności bardzo pomaga. Dzieci też przeżywają to, co dzieje i najzwyczajniej się martwią. Chwile zapomnienia podczas lektury są szczególnie ważne.

Co jeszcze mogą zrobić rodzice, by siedzenie w domu wyszło wszystkim na dobre?

Mówiłam już o porządkowaniu domowej biblioteczki, ale można zamienić się rolami i spróbować stworzyć coś własnego. Może to być komiks. Nie tak dawno spojrzałam na niego inaczej za sprawą programu „Komiksowo”. Doceniłam wartość obrazkowych historii. Tu trzeba tylko podzielić się zadaniami. Niech najmłodsze dziecko zajmie się ilustracjami, a starsze wymyśli jakąś historię. Warto sięgnąć po wakacyjne wspomnienia albo nawet pokusić się o opisanie historii rodziny. To już zadanie dla starszych, ale może być fascynującą przygodą. Wystarczy zadzwonić do babci i podpytać, jak poznała dziadka. Ona przeniesie się do czasów młodości, a wnuczek dowie się, że życie poza internetową siecią również istniało. Co jeszcze można robić? Na pewno wspólnie rozwiązywać zagadki i czytać wesołe historie. Przede wszystkim postarajmy się być wszyscy dla siebie bardziej wyrozumiali i jak najwięcej ze sobą rozmawiajmy, ale tak ze zrozumieniem. Świat zwolnił, a więc może skupmy się na rozmówcy i wysłuchajmy go z uwagą, niezależnie od tego, ile ma lat?

A zdradzi pani naszym czytelnikom swoje ulubione książki?

Nie będę zbyt oryginalna. Moją ulubioną książką jest „Oskar i pani Róża”, do której często wracam. Chętnie sięgam po poezję. Najbardziej przemawiają do mnie wiersze księdza Twardowskiego, Wisławy Szymborskiej i Jadwigi Jałowiec. Mam już taką refleksyjną naturę.