Dyrektor szkoły w Czarnem nie ukrywa, że muzykę ma w genach. Jarosław Jeżewski z Lipna o swojej pracy [zdjęcia]

Zobacz wideo: Żywność drożeje szybciej niż przewidywano.

Czasami nie zdajemy sobie nawet sprawy, jak dużo dziedziczymy po naszych przodkach. To nie tylko wzrost czy kolor oczu. Do czegoś mamy ewidentną smykałkę, ale nie zastanawiamy się, dlaczego tak się dzieje. Nasz bohater jest „obciążony” muzycznie z dwóch stron. Ojciec Jarosława Jeżewskiego z Lipna oraz jego bracia grali w lipnowskiej orkiestrze dętej jeszcze za czasów Powiatowego Domu Kultury, który mieścił się w drewnianym baraku. Z kolei jego pradziadek ze strony mamy był skrzypkiem. Tak więc muzyka w jego życiu musiała się pojawić. I tak też się stało i to dość wcześnie.

- Mogę powiedzieć, że byłem związany ze wszystkimi zespołami rockowymi, które działały w MCK-u – wspomina Jarosław Jeżewski. – To były czasy, że trzeba było stać w kolejce, by dostać się na próbę. Mogło nie być wolnej sali lub instrumentu. Od początku bardzo lubiłem muzykę jazzową, chociaż nie zamykam się na żaden gatunek. Wszystko można zagrać naprawdę dobrze. Szczególnie fascynuje mnie jazz okresu międzywojennego. Bardzo też lubię muzykę filmową z lat 20. i 30. To był wyjątkowo ciekawy czas.

Jarosław Jeżewski ukończył wychowanie muzyczne. Gra na instrumentach klawiszowych. Ciągnęło go do dyrygentury, ale z powodów zdrowotnych skupił się na akompaniowaniu. Od trzynastu lat pracuje w Szkole Podstawowej im. Jana Pawła II w Czarnem w gminie Wielgie, gdzie uczy muzyki, techniki i informatyki.

- Staram się zainteresować uczniów każdym gatunkiem muzyki – mówi. – Nie przyjmuję tłumaczenia, że ktoś nie lubi muzyki klasycznej, ale wcześniej jej nie słuchał. To tak samo jak z potrawą, której nigdy nie jedliśmy. Najpierw trzeba spróbować i usłyszeć tę pełną paletę muzycznych barw. Interesuję się też, czego słuchają moi uczniowie i szanuję ich wybory. Tylko taka relacja na linii nauczyciel - uczeń ma sens. Tak naprawdę to czerpiemy od siebie wzajemnie.

Interesuje go historia miejsca, w którym pracuje. Szkoła mieści się w zabytkowym pałacu i jest prawdziwą architektoniczną perełką. Prześledził kronikę szkolną z czasów tuż po zakończeniu drugiej wojny światowej, w której znalazł wiele ciekawostek. – Szukamy wielkiej historii i często nie dostrzegamy tej, którą mamy w zasięgu ręki – kontynuuje. – Od dawna nie dawał mi spokoju fakt, że drzwi do pałacowej wieży są zabite i nie można tam wchodzić. Podczas ostatniego remontu otworzyliśmy je i zobaczyliśmy oryginalne żeliwne schody z kwiatowym wzorem. Dzięki wsparciu sponsorów wymieniliśmy już okna i przeprowadziliśmy najpilniejsze prace. Marzy mi się, by wieża stała się atrakcją turystyczną, bo rozciąga się z niej przepiękny widok na okolicę.

Każdą wolną chwilę poświęca trzyipółletniemu synkowi i swoje osobiste pasje odłożył na później. Może będą razem je realizować? Nie przynosi też pracy do domu i jeśli ma coś pilnego do zrobienia, to woli zostać dłużej w szkole.

Jarosław Jeżewski muzyczny talent odziedziczył po przodkach. W orkiestrze dętej grał jego ojciec i wujowie, a pradziadek był skrzypkiem. Nie zamyka się na żaden gatunek muzyki, ale najbardziej fascynuje go jazz z okresu międzywojennego. Chętnie słucha muzyki filmowej z tamtych lat. Może za jakiś czas swoje muzyczne pasje będzie realizował z synem?