Ekstremalna Droga Krzyżowa w Lipnie

Ekstremalna Droga Krzyżowa polega na pokonaniu wybranej trasy w nocy i na modlitwie. Są to swoiste rekolekcje, wyzwanie i ofiara. Zaplanowaliśmy to wydarzenie na 24 marca tj. wigilia Zwiastowania Pańskiego, kiedy to obchodzimy Dzień Świętości Życia. Nasza trasa to ok. 23 km chcemy wyjść po mszy św. z kościoła pw. bł. Michała Kozala i dojść do kościoła pw. Wniebowzięcia NMP. Będziemy wędrować przez Trzebiegoszcz, Jankowo, Maliszewo, Ośmiałowo, Biskupin rożnego rodzaju drogami.

Przejście EDK może być wyzwaniem i testem chodzi jednak o spotkanie JEZUSA.

„W czasie Ekstremalnej Drogi Krzyżowej obowiązuje Reguła Milczenia. Obowiązuje ona od momentu dotarcia na I stację drogi krzyżowej. Uszanuj prawo innych uczestników do głębszego przeżycia Misterium Drogi Krzyżowej dzięki spotkaniu z Bogiem w ciszy i skupieniu. Wyjątkiem od tej zasady jest głośne odczytanie rozważań i modlitwa przy każdej stacji.

Zgodnie z prawem EDK ma charakter długiego, indywidualnego przejścia.

Uczestnictwo ma charakter dobrowolnej praktyki religijnej.

Biorąc w niej udział robisz to na własną odpowiedzialność.

Decydując się na udział bierzesz na siebie pełną odpowiedzialność za wszelkie sprawy związane z tym wydarzeniem.”

W tym roku tematem przewodnim rozważań będzie „Droga przełomu”. Teksty napisane zostały przez osoby świeckie, zgromadzone w duszpasterstwie Wspólnota Indywidualności Otwartych, prowadzonym przez ks. Jacka „Wiosnę” Stryczka, twórcę Szlachetnej Paczki. To właśnie w tym środowisku i z inicjatywy ks. Stryczka narodziła się idea Ekstremalnej Drogi Krzyżowej w 2009 r. - Myśl przewodnia nie została wybrana przypadkowo. To raczej odkrycie tego, jak działa Ekstremalna Droga Krzyżowa. Coraz więcej osób dzieli się swoim doświadczeniem fundamentalnej zmiany życiowej, która wyrosła w czasie nocnej wędrówki. Nie dziwię się temu. Skupienie, determinacja, przełamywanie barier - to prowadzi do istotnego momentu - wyjaśnia ks. Stryczek.

- Na początku jest normalnie, po prostu idę, co jakiś czas stacja, krótka modlitwa - tekst rozważań czytany w świetle czołówki - opowiada o swoich doświadczeniach jeden z uczestników EDK. -Zmaganie może zacząć się na 18., 30. albo jeszcze innym kilometrze. I raczej zostanie do końca - wyjaśnia.

Zmęczenia doświadcza się różnie - przekonują uczestnicy. Bolące stopy, brak sił, zimny deszcz na twarzy. Ze zmęczenia plącze się język. Boli każdy krok. - Paradoksalnie, właśnie wtedy, gdy od wyczerpania i zmęczenia nie mogę uciec, gdy chcąc iść dalej muszę się z nim w każdej sekundzie mierzyć, gdy nie mam już sił i chęci, właśnie wtedy mogę odkryć, że poza wiarą właściwie nie mam innego powodu żeby iść. Tutaj zaczyna się „prawdziwe ćwiczenie duchowe” przejście z abstrakcyjnej przestrzeni myśli, rozważań, dyskusji do czegoś bardzo realnego. Zmaganie, pokazując mi prawdę o własnych ograniczeniach może też bardzo pomóc otworzyć się na medytację i modlitwę. - podsumowuje uczestnik projektu.